2 Haziran 1920- Çarşamba, Meran

“Nasıl olabilir böyle bir şey? Ve nerede yeryüzünün yasaları ve gökyüzünün bütün o güvenlik güçleri? 38 yaşındasın ve öyle yorgun düşmüşsün ki .. Daha doğrusu yorgun da değilsin hiç, tedirginsin, tuzaklardan geçilmeyen bu dünyada tek bir adım bile atmaya korkuyorsun, onun için iki ayağının ikisi de boşlukta duruyor; yorgun değilsin, yalnızca o müthiş tedirginliği izleyecek ve….seni gözlerini bir noktaya dikip baktıracak o müthiş yorgunluktan ürküyorsun..”

Milena’ya Mektuplar- Franz Kafka

Cem Yayınevi- Sh. 47

Evet hem bedenen hem ruhen yorgundur Kafka, işinden sağlık sebebiyle izin almış, havası iyi gelir diye gitmesi önerilen Meran’da bir pansiyonda yaşamaktadır. Ve gece gündüz içinden atamadığı Milena’ya sayısız mektup yazar her gün. Milena kocasıyla birlikte yaşadığı Viyana’dan cevap yazar ona sık sık.. Onun yazdıklarını göremeyiz, okuyamayız. Sadece Kafka’nın tarafındaki yoğun duygu, endişe ve çaresizliklerden haberimiz var. Kim bilir Milena neler yaşadı, bunların ne kadarını sevdiği adama mektup yoluyla aktarabildi.

Tüberkülozla mücadele etse de ciğerleri, ruhuna sarılan bela daha umarsız. Toplumu, dünyayı, insanları acımasız, samimiyetsiz ve tüketici bulur. Kafasından geçen her izlenimi her düşünceyi detaylıca ve samimiyetle yazar Kafka, yorulmadan, belki bir umutla.. Yazdıkça acısının azalacağını umarak olabilir kuvvetle muhtemel.

Milena onu Vİyana’ya davet eder. Mektuplarında, gidemeyeceğini buna ne fiziken ama daha çok da manen gücü olmadığını söyler Kafka. Neden bilmiyorum, sadece tahmin edebilirim; ya onu yalnız görmesi ahlaken uygun değildir ve kocası ile birlikte görüşmek çok eksik bir görüşme olacağı için tatminkar olmayacaktır, ya da onu görünce aylardır içinde büyüttüğü sevgisi coşacağından ondan sonra nasıl ayrılacağını bilmemektedir. Ya da başka sebepler. Öyle derin hisseden bir adam ki, onun kendine özgü sebepleri neydi bilebilmek imkansız.

Mektuplarda güçsüz ciğerlerinden, uykusuzluktan, Yahudi olmanın getiri değil de daha çok götürülerinden bahsediyor zaman zaman da acımasız çıkışları için Milena’sına serzenişte bulunuyor. Kendini sık sık güçsüz olarak nitelemesine rağmen ruhunda ve beyninde  öyle zenginlikler yaratabiliyor ki sevdiğine şu mealde laflar ettiği de oluyor:

“Sen uzakta değilsin ki, ne kadar uzak da olsan benimle yaşıyorsun, bendesin, yokluğunu hissetmiyorum bile..” Tüm kötümserliğine rağmen zaman zaman böylesi kendi mutluluğunu yaratabilen, mahir bir yaratıcı Kafka.

Siz en iyisi alın bu güzel kitabı, okuyun.. Bana kalsa onlarca sayfa doldururum Kafka için.